JAPAN! Of NEE-PAN…?
Januari 2020. De bevestigingsmail van onze boeking komt binnen in mijn mailbox. JAPAN! SPANNEND! Onmiddellijk beginnen we te plannen, een route uit te stippelen, te dromen…
Februari 2020. Corona breekt uit. Ik hoor mezelf nog zeggen: “Ik heb geen schrik om deze zomer naar Japan te gaan. Ofwel is het virus dan wereldwijd present (en maakt het niet uit dat we dan naar Japan zouden gaan), ofwel is er een globale oplossing en kunnen we vrij reizen.” Tjah, wist ik veel.
Maart 2020. Het wordt toch een beetje serieus allemaal. Lockdowns, quarantaine, bubbels, grenzen dicht, … We wachten af en leggen onze plannen even neer. We boeken geen verblijven, enkel onze vlucht werd al geboekt. Afwachten en die kat uit de boom kijken. Tjah. Wist ik veel.
Juni 2020. We nemen de beslissing om onze reis te annuleren. “Reizen met het vliegtuig is niet 100% veilig. Is Japan wel veilig? Is reizen wel veilig…?” Al snel denken we ook na over onze zomer. Het feit dat we op reis gaan, dat stond eigenlijk al vast. Het was alleen nadenken en twijfelen wat onze bestemming zou worden. Reizen is een deel van ons leven geworden. De wereld ontdekken en Vic de wereld laten ontdekken staan bovenaan op ons prioriteiten-lijstje.
Uiteindelijk kozen we voor Spanje (Baskenland). Een regio die niet echt gekend staat voor echt massatoerisme. Corona heeft in Spanje nogal lelijk huisgehouden, maar toen eind juni de grenzen opnieuw opengingen, vertrokken we een week later toch vrij ‘ontspannen’ op reis.
Reizen anno 2020
Reizen voor ons, betekent meestal rondreizen. Verschillende verblijfplaatsen boeken, een route uitstippelen, veel onderweg zijn en genieten van het reizen zelf… Het is een bewuste keuze om zoveel mogelijk van een bepaald land of regio te ontdekken. Die wanderlust moesten we dit jaar toch een klein beetje opbergen. Geen 6-7 verschillende verblijfplaatsen, geen drukke steden of veelbezochte monumenten bezoeken. Reizen 2020 betekende voor ons vooral rust. Rust en ontspanning.
Zo verbleven we eerst een weekje in het centrum van Bilbao, daarna een week in een huisje volledig in de natuur. Met zwembad. Kwestie van de tijd toch wat aangenaam door te brengen 😉
Ter plaatse vielen ons enkele zaken heel erg op. Eerst en vooral was het duidelijk dat het toerisme echt nog op gang moest komen in die regio. We hadden het gevoel dat er vooral Spaanse toeristen waren, net zoals veel Belgen de staycation heruitvonden. Het was niet op de koppen lopen, het was vrij ‘rustig’ overal.
Daarnaast viel ons ook de discipline bij de Spanjaarden op. Mondmaskers werden gedragen zonder gezeur of gemor, er werd afstand gehouden, handen werden minstens 4.519 keer per dag ontsmet, … Heel frappant om dit te zien, net terwijl Spanje vanuit België een stempel kreeg van een van de meest onveilige vakantielanden te zijn… Een dubbel gevoel!
Tenslotte moet er ook wel vermeld worden, dat wij elke dag de media nauwlettend in de gaten hielden. Opeens was er sprake dat de grenzen tussen Frankrijk en Spanje eventueel zouden dichtgaan. Echt problematisch zou dit niet geweest zijn, aangezien we met onze eigen wagen reisden. We hadden het ook op voorhand al besloten: grenzen dicht? Onmiddellijk inpakken en wegwezen!
Berichtgeving
Het waren vooral de reacties van mensen op bepaalde berichtgeving vanuit de media die ons sterk opvielen. Mensen die op reis gingen, werden bijna afgestempeld als ketters. Weg ontspannen gevoel! Onbewust had ik het gevoel dat ik me constant moest verantwoorden voor mijn reisgedrag.
Wij kozen ervoor om open en duidelijk te communiceren over onze reisplannen, onze beweegredenen en over ons gedrag ter plaatse. Gelukkig heb ik daar geen negatieve reacties op gekregen, wat heel aangenaam was!
In de tweede week van onze vakantie, zijn wij bijvoorbeeld niet meer op restaurant geweest, hebben wij niet op strand gelegen, hebben wij niet op drukke pleinen of winkelstraten vertoeft. Wij hebben op een verantwoorde manier onze tijd daar doorgebracht. Rust, chillen en vooral: in onze eigen bubbel blijven.
Ik merkte in gesprekken met andere mensen die op reis gingen, dat zij ter plaatse hetzelfde ervoeren als ons. Ter plaatste was het eigenlijk echt wel OK! Geen geklaag over mondmaskers of andere maatregelen, een zekere vorm van discipline waar wij Belgen nog iets van kunnen leren.
Tot slot zou ik willen afsluiten met een kleine oproep… Draag zorg voor jezelf en voor elkaar! De komende maanden zullen nog zwaar worden. Het leven zal niet zomaar opeens weer hetzelfde worden als voorheen. Maar hou vol. Voor jezelf… en voor je medemens!