Oh yes, we did… En euh.. ’t Is niet dat we dit zoveel weken op voorhand reeds planden hoor! Zoals wel vaker bij ons gebeurt: vrijdag beslist, zaterdag geboekt, maandagavond vertrokken. Die impulsiviteit kwam wel al vaker voor hoor. Zo vertrokken we een drietal jaar geleden ook plots naar Italië (geboekt, dag erna vertrokken) zonder planning of voorbereiding.
Klein verschilleke natuurlijk: nu is er die kleine man ook nog eens bij! Kleine man plus al het gevolg dat hij met zich meebrengt: luiers, eten, drinken, gewone kledij, skikledij, slee, sneeuwpakje, sneeuwbroek, muts, jas (x2), … Om nog maar te zwijgen over ons eigen gerief…
We kozen bewust voor een bestemming die wel al kenden van vroeger. We gingen er al eerder naartoe, toen er nog geen sprake was van die kleine sneeuwman. Mürren is een Zwitsers autovrij bergdorp (+/- 750km vanuitGent) dat enkel te bereiken is met een gondel en een trein – Ja hoor, auto achterlaten en gepakt en gezakt mét baby en veel te veel spullen de tocht aanvangen. Eigenlijk valt die tocht wel reuze mee hoor. Je parkeert je wagen in Lauterbrunnen, legt al jouw gerief (JA, AL JOUW GERIEF) in een bak die onder de gondel hangt en stapt in. Afgezien van enkele toevallige Aziatische toeristen die het leuk vinden om foto’s van Vic te trekken – BACK OFF! – verloopt dit allemaal vrij vlot. De wandeling naar het hotel, ja, met AL DAT GERIEF, kan vereenvoudigd worden door gebruik te maken van één van de vijf karren om jouw valiezen op te leggen (note: dit ontdekten we pas op onze terugweg – facepalm!)
Ok. Wat nu? We zijn in ons hotel. Er ligt sneeuw. Het is niet echt zó heel koud buiten… Wat nu? Snowboarden? Skieën? Wat dan met dat kleine sneeuwmonster…?
Wat volgt de komende dagen, is een rijke afwisseling tussen familie-tijd (samen sleeën, wandelen, eten, spelen, slapen, …) en wat individueel plezier (snowboarden, Eveline volgt skiles, Vic haalt onze kamer overhoop).
Nu moet het ook wel gezegd worden dat ons primair doel van deze sneeuwvakantie niet was om van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op de latten/op de plank te staan. Eveline skiet nog maar net, ik snowboard wel al een tiental jaar. En Vic? Die sleet sinds kort… Onze bedoeling was vooral er enkele dagen tussenuit te kunnen zijn. Even relaxen, ontspannen na een drukke periode op het werk, even herbronnen en genieten.
Vic kon zich wel volledig uitleven hoor! De eerste sneeuwpasjes werden nogal stuntelig gezet, maar op dag 4 gleed hij als een volleerde menselijke slee van die berg af! En wij? Wij genoten mee. Echt uitgerust na zo’n reis kun je moeilijk zijn, maar hé! Hem zo zien openbloeien en genieten? Daar doe je het echt wel voor…
Doen we dit nog een keer? Heel graag! Volgend jaar? Heel graag! We kijken echt uit naar het moment dat hij zélf de skilatjes kan aantrekken en van de berg kan komen glijden. Yes please!
